کارگاه عرفان در رباعیات خیام

توضیحات

واژه مستی تاچه اندازه برای ما آشنا است؟
شاید وقتی که در نگاه کوچه بازاری به این واژه نگاه می کنیم، همان شراب معمول برایمان تداعی می شود..
درواقع همان مستی جسم، که به نوعی سرخوشی برای صاحب آن دارد..
حال
چرا برخی انسانها این نوع سرخوشی را دوست دارند؟!
یا به عبارت دیگر در این سرخوشی چیست که شخص، لذت آن را با هیچ چیز دیگر تعویض نمی کند؟!
بایستی بدانیم وقتی پای فکر از میان رفته و هیجانات به اوج خود می رسد، زمانی است که انسان به نوعی خود را در عالمی دیگر حس کرده و عالمی هم که سراسر مدهوشی است، به نوعی دوست داشتنی است.
اگر انسان بداند در سطح روح و روان خود نیز می تواند به چنین مدهوشی برسد آیا باز هم به مستی در سطح جسم رضایت خواهد داد؟!