کارگاه کویر من

توضیحات

از پیله تا پروانه شدن، از بذر تا جوانه شدن و از خاک تا آسمانی شدن زیبا است، مگر نه؟
مگر نه این است که امکانات پیله محدود است؟
بذر، هنوز واقعیت خود را نشان نداده و خاک، سطحی بسیار پایین تر از آسمان دارد؟
انسان اگر به حقیقت خاک بنگرد،
قطعا مسیر پیله تا پروانه شدن را به قصد صعود به آسمان طی خواهد کرد.
مگر خاک چیست و چه ویژگی هایی دارد که می تواند انسان را به چنین جایگاهی برساند؟
کویر را به خاک و آسمان پرستاره آن می شناسیم. بذری در آن گیاه نمی‌شود.
خاک کویر، نشان از کویر وجودی خود دارد که چقدر هم سطح این خاک، در حال گذران زندگی ام؟! یا همچون گیاه، در مسیر آسمانی شدن؟
دلیل افکار و رفتار و احساساتم در این دنیا، رسیدن به خاک است یا آسمان؟
حقیقت کویر این است و این مساله را یادآور می شود که تو برای رشد و آسمانی شدنی، و ارتقای تو، آرزوی من است.
با من وارد مسیر دنیا می شوی ولی ارتقای تو، تو را از زمین رها کرده و آسمانی می کند.
حقیقت وجودی من چیست؟
لازمه آسمانی شدن چیست؟
خوب است بدانیم افکار ما، احساساتی را درون ما بوجود می آورد که منجر به رفتارهایی می شود. با سری به کویر ذهن خود و فارغ از نقش های متعددی که در دنیا داریم،
این ٣ بُعد را با بُعد دیگری آمیخته کرده و راه پروانه شدن را در پیش می گیریم.
انتخاب ما است که نگاهمان به کدام سمت باشد.
اگر انتخاب ما آسمان است،
قطعا آگاهی بیشتری نیاز است..
در کویر، نیستی حاکم است و در ٣ بُعد وجودی ما نیز…
چقدر از دویدن هایمان در زندگی، در راستای لذت های زندگی است؟
جبرها همان خاک کویری است که رشدی ندارد و رشد که نباشد، نیستی حاکم است..