بررسی اهمیت تیپ های شخصیتی در یادگیری دانش آموزان

چکیده
در گذشته تصور بر این بود که هوش ذاتی فرد، که از والدین به ارث میرسد، عامل مهم یادگیری است. درحال حاضر بر این باورند که بخش مهمی از رفتارهای هوشمندانه را کارکردهای شناختی تشکیل میدهد و کارکردهای شناختی، اکتسابی و تغییرپذیر محسوب میشود. از اواخر دهه ١٩٧٠ به بعد، بحث در مورد  سبکهای یادگیری رونق پیدا کرد. از سبکهای یادگیری تعاریف گوناگونی ارائه شده است. با وجودی که ازاین اصطلاح به طرق گوناگونی تعریف به عمل آمده، ولی عمدتاً بر این نکته تأکید میشود که سبکهای یادگیری شامل باورها یا اعتقادات، رجحانها و رفتارهایی است که افراد بکار میبرند تا در موقعیت یادگیری به
خود کمک کنند. از سویی، بسیاری از مربیان بر این باورند که سبکهای یادگیری، بر خود یادگیری تأثیر میگذارد و از دیگر سو، این نکته که شخصیت بر روی یادگیری افراد تأثیر میگذارد، برای معلمان و مربیان موضوع تازهای نیست. تجربیات کلاسهای درس نشان داده است که متغیرهای شناختی به تنهایی تعیین کننده پیشرفت افراد نیست. این متغیرها با نگرشها و علائق افراد، انگیزشها و حیطه گستردهای از پاسخهای هیجانی، مثل برانگیختگی، هم حسی و شاید بیش از همه اینها با اضطراب، در ارتباط متقابل میباشد در واقع، ارتباط ویژهای بین اضطراب و یادگیری وجود دارد. اضطراب به همان صورت که در چگونگی یادگیری افراد اثر دارد، در شرایط امتحان، روی یادآوری مطالب نیز تأثیر میگذارد. همچنان طبق نظریه صفات، عدهای از افراد بطور سرشتی، سطوح بالایی از اضطراب را به نسبت افراد دیگر تجربه مینمایند، تا آن حد که میتوان آن را بعنوان یک مؤلفه پایدار ابعاد شخصیتی در نظر گرفت